Wat leuk om jullie reacties te lezen! Ik hoor en spreek de hele dag alleen maar Engels en het is een verademing om even lekker in het Nederlands te kunnen schrijven en dat dat ook nog begrepen wordt.

Inmiddels zit de lesweek er alweer op. De eerste twee dagen waren best pittig. We moesten steeds maar wat aftasten of we aansloten op wat ze al kenden. Er was totaal geen overdracht geweest, maar Lea en ik kregen er samen wel steeds meer gevoel voor en vanaf de derde dag liep het als een geoliede trein. De kinderen hadden aandacht voor ons. Van een paar andere wannabee docenten hoorden we dat ze totaal geen controle over de klas hadden. Dat de kinderen op de tafels stonden en sommigen tekenden non stop penissen op elk blaadje dat ze kregen. Dat hadden wij gelukkig niet. Niet dat ze heel erg braaf waren, maar toch………Ik had me een beetje verdiept in Basa (dat is Balinees) en had geoefend in het snel tekenen van het OHM symbool van het hindoestaanse geloof om hen te laten zien dat ik geïnteresseerd was in hun cultuur. Vanaf toen kon ik niet meer stuk. In de pauze ging het als een lopend vuurtje rond dat ik het OHM symbool kon tekenen en voor ik het wist zat ik in de pauze op de drempel van de deur, voor de halve school het symbool in hun schrift te tekenen. Ik werd beloont met eigengemaakte armbandjes, kauwgom, zonnebloempitten en een tubetje met een soort lijm erin, waar je met een bamboe rietje een ballon van kunt blazen. Ik had het nog nooit gezien, maar bij het opblazen werd ik zo high dat ik wel door kreeg dat het een soort verdovend iets was. De buurt waar de school staat (een kilometer of twintig van Ubud) is erg arm en ik moest aan die Braziliaanse kinderen denken die lijm snuiven om hun ellende niet te voelen. Maar goed, zo ongelukkig kwamen ze niet over. Dus het zal wel gewoon speelgoed zijn. Ik heb best het gevoel dat we ze wel wat Engelse zinnen bij hebben gebracht en dat ze het nog begrijpen ook.

Het afscheid nemen viel me best zwaar. Ik heb dan ook wel weer een traantje weg gepikt en enkele kinderen vonden het ook niet leuk. Maar goed. Lea blijft nog wel drie weken.

Alleen in de middag gaven we les. De ochtenden waren voor de voorbereiding van de les. Maar Lea en ik hadden bedacht dat we liever meteen na de lessen de voorbereidingen wilden doen, dan hadden we de ochtend vrij. Iedere ochtend heb ik me door de tegenover buurvrouw, die een Spa heeft, laten masseren. Ze heeft ook een zwembadje. Afgelopen week ben ik dus praktisch iedere dag na het ontbijt (dat bestaat uit een ei, pannenkoek met als ik pech heb tomatenketchup, een vierde van een maïskolf en een klein stukje meloen/ en dat iedere dag) naar de tegenover buurvrouw gegaan, heb ik een duik genomen in haar zwembad, heb ik me daarna steeds helemaal over gegeven aan haar magic vingers om na anderhalf uur helemaal geolied en ontspannen naar school te gaan. Tja, iemand moet het doen.

Vervolgens met de taxi naar school. De taxichauffeur leek heel erg op Ika. Zo noemde ik hem ook, want zijn echte naam kon ik niet onthouden. Dat vond hij goed. Er lopen hier trouwens wel meer Phillipies rond. Ika is dus taxichauffeur, Emma werkt in de wasserette, Mariska scheurt regelmatig op haar scooter voorbij en Ludo zie ik overal rondlopen.

Gisteren heb ik afscheid genomen van mijn Australisch maatje. Ze is gisteren naar Kuta Beach vertrokken. Dat is anderhalf uur rijden vanaf Ubud. Daar heeft ze afgesproken met haar dochters en dan gaat ze donderdag weer naar Australië. Jammer dat ze weg is, want we aten iedere avond samen en gingen dan daarna wat drinken in een internetcafé. Ik heb heel wat met haar af gelachen. Ik heb met haar afgesproken dat ik woensdag naar haar toe ga in Kuta. Met de taxi. Voor 15euro ben je hier al een heel eind op weg.

In de compound, waar ik verblijf raak ik steeds meer ingeburgerd. Ik krijg regelmatig een bord fruit na de ceremonie. Die is iedere ochtend om 6 uur en avond. Iedere compound heeft een tempel, waar de geesten van de overleden familieleden in ‘wonen’. Iedere ochtend en avond krijgen ze bloemenoffers met ook rijst erin en soms koek. Dat doen ze om de geesten tevreden en gelukkig te houden, zodat ze als ze weer reïncarneren, ze weer voor dezelfde familie kiezen. De kippen zijn er als de kippen bij en pikken vaak al in de offers voordat ze de grond raken om de rijst eruit te pikken. Dat maakt ze niet uit. Iedere dag gebeurt het hele ritueel weer met even veel aandacht als altijd. Mooi toch! Ik slaap langs die tempel en om 5 uur beginnen ze met de tempel vegen en daar word ik dan wakker van. Dan nog een half uur hanengekraai en dan slaap ik weer verder. Als ik eten over heb ga ik naar ze toe met het bakje en zeg dan ‘babi’ . Dat mag het varken dan hebben. Babi, van de pangang en de goreng, betekent dus varken. En natuurlijk onze Benny, die me kwispelend tegemoet komt als ik ‘thuis’ kom. Vandaag heb ik de spullen die ik van school over had aan de kinderen van de compound gegeven. Ze zwaaien nu de hele tijd naar me als ze langs mijn veranda lopen.

Vandaag ben ik met de taxi naar het noord westen van het eiland geweest. Naar de rijstvelden die op de UNESCO lijst staan en naar een hoge berg met een meer. In dat meer staat een tempel, want dat moet op Bali.. Overal zijn ze dankbaar voor en alles krijgt een tempel. Dus ook het meer, want het meer draagt de bootjes van de vissers en zorgt ervoor dat er water over de rijstvelden stroomt. Het was een prachtige rit en boven op die berg waren de kleuren prachtig. Deze taxichauffeur heeft me ook opgehaald toen ik van het vliegveld opgehaald werd, alweer twee weken geleden. Hij zei dat ik een goed karma heb en dat hij energie van me krijgt. Net als magneten. Ik dacht: O jee, als hij me dan maar niet naar zich toetrekt……, maar nee hoor, hij had het beste met me voor en hij bedoelde het waarschijnlijk heel spiritueel. Want dat zijn ze hier echt allemaal.

Nou, hier is het inmiddels al flink donker. Dat is het al om 6 uur. Ik ga maar eens even op onderzoek uit om te kijken of ik vanaf hier ook het Zuiderkruis kan zien. Net als in Australië. Lijkt me van wel, maar ik heb het hier nog niet gezien. Dat wordt dus een avond van sterrenonderzoek. Daarna nog even naar het café. Even kijken of er iemand zit die ik ken.

Nou, lieve mensen. Tot de volgende keer. ????. Xxx Petri