Foto's kijken
Hoi Hoi,
Als jullie een kleine sellectie van de foto's willen zien dan ga je naar de bovenste balk, klikt op foto's. Dan zie je rechts een slideshow van de foto's. Daaronder staat Bali 2015. Daar klik je op en e ziet de foto's. Als je er dan opklikt zie je ze vergroot en kan je steds op vogende drukkken.
Hoop dat het julie lukt.
Veel groetjes maar weer en een fijne zomer nog..
Liefs Petri
sie joe soen
Vanavond zal ik voor het slapen gaan voor de laatste keer onder mijn bed kijken of de grote gekko onder mijn bed zit. Vanochtend mijn laatste massage gehad, voor de laatste keer de gigantische trap op geploeterd. De trap die je moest nemen om van Ubud naar het hoger gelegen Penastenan (het dorpje waar ik verblijf)te komen. Morgen voor de laatste keer buiten douchen en naar de wc. Vanavond voor het laatst naar Vespa, het internetcafé, waar ik bijna iiedere dag mijn combuchas dronk. Zo neem ik beetje bij beetje afscheid van Indonesia.
De laatste week is voorbij gevlogen. Heb zo ongeveer alle hoeken van het eiland gezien. En hoewel de afstanden hemelsbreed niet zo groot zijn is het een hele toer om van a naar b te komen.
Maandag ben ik naar het vulkaangebied geweest, waar de grote vulkaan Batur staat. Een heel verschil met het gebied rondom Ubud. Ubud is heel alternatief. Veel artiesten, schilders, meditatie, yoga en authentiek. Rondom de Batur heerste de armoede boven alles. Heb zelfs gezien en vooral geroken hoe een hele familie op een vuilnisbelt leefde. Daar loop je dan langs af en wat moet je dan doen? Had geen idee welke kant ik op moest kijken. Weg kijken was net zo erg als wel kijken en niets doen. Ik weet ook niet zo goed wat ik had kunnen doen, maar ik ben er in ieder geval de rest van de dag niet van los gekomen.
In de compound waren enkele bewoners in gesprek. Hoor ik plotseling in accentloos Nederlands de een tegen de ander wastafel zeggen. Ik keek op
en zei:'wastafel?'. Blijkt dat ze een aantal typisch nederlandse woorden hebben. Zoals koelkast, handdoek, helm, kabel, knalpijp, tas en waarschijnlijk nog veel meer. Nog een souvenir van de
Nederlandse bezetting. 17 augustus was het independentsday. Ze vierden dat ze verlost waren van de Nederlandse bezetters. Bijzonder om dat mee te maken.
Ben ook nog naar een markt geweest in het arme oosten. Dat had ik beter niet kunnen doen.
Ik, als ‘rijke’ westerling kon er geen stap verzetten of de kooplui stonden in mijn nek te hijgen. Ik heb eigenlijk niets rustig kunnen bekijken. Ik ben zo ongeveer naar de taxi gerend, met wel drie mevrouwen achter me aan, die hun koopwaar wilden verkopen. Van een afstand riep ik naar de taxichauffeur: ’ open the door!’ Gelukkig begreep hij mijn poging om uit die benarde situatie te komen en opende de deur. Ik sprong in de taxi en trok als een dolle de deur dicht, keek op mijn schoot en zag daar een zak mandarijnen op liggen, om mijn nek hing een sarong en er lagen twee bananen op mijn voeten. Hoe was dat mogelijk? Dat moet met een snelheid gegaan zijn, die ik niet bewust heb meegemaakt. De deur werd weer opengetrokken en hun koopwaar werd weer gepakt. En als je nu denkt dat ze daarna afdropen dan heb je het mis. Er werd in de deuropening nog een serie armbandjes ten tonele geroepen, gevolgd door een rits oploskoffie. De taxichauffeur heeft ze flink toegesproken en toen gingen ze weg.
Ik weet dat armoede mensen ver kan drijven en ik heb ook heel veel gekocht al om de mensen te sponseren, maar het gedrag van deze dames kon ik echt niet belonen. En omdat ik in een dag deze wereld toch niet kan redden, heb ik de taxichauffeur maar gevraagd om weer terug te rijden naar het rustige Penastenan.
Dinsdag en woensdag ben ik naar de kust geweest. Dinsdag naar Jimbara en woensdag naar Kutabeach. In Kuta heb ik Mary (mijn Australische maatje) opgezocht. Inmiddels is ze weer in Australië en woensdag hebben we nog een leuke dag aan het strand gehad. Ik ben in een klassieke val getrapt. Mary zou een foto van me maken in zee. “ Nog een stukje naar achteren, nee nog een stukje naar achteren, naar links en nog een klein stukje naar achteren”, zei Mary. En ja hoor, zij zag natuurlijk heel goed wat achter mij gebeurde en flats een mega golf duwde me zo omver en ik lag met kleren aan en rugzak op mijn rug op mijn kop in zee. Thanks Mary. Moest ik als een verzopen kat, het chique hotel binnen, waar zij verbleven. Daar liep ik, over super bling bling tegels door het hotel. Een spoor van modder en water achter me latend. Nagestaard door zwaar geparfumeerde dames metstrak englad gestreken bloesjes.
Morgen weer naar huis. Ach en daar heb ik ook wel weer zin in. Ik wil weten hoe het met iedereen gaat en of mijn courgettes en aubergines gegroeid zijn. Maar eerst nog een lange reis voor de boeg. Eerst 3 ½ uur naar Kuala Lumpur en dan 14 naar Amsterdam. Zondag ochtend om 7 uur kom ik op Schiphol aan.
Ik zal als ik thuis ben wel wat foto’s op de blog zetten, dan hebben jullie een indruk van al mijn schrijfsels.
Nou lieve mensen, tot snel en bedankt dat jullie me gevolgd hebben. Xxxx Petri
kort verhaal, lang
Wat leuk om jullie reacties te lezen! Ik hoor en spreek de hele dag alleen maar Engels en het is een verademing om even lekker in het Nederlands te kunnen schrijven en dat dat ook nog begrepen wordt.
Inmiddels zit de lesweek er alweer op. De eerste twee dagen waren best pittig. We moesten steeds maar wat aftasten of we aansloten op wat ze al kenden. Er was totaal geen overdracht geweest, maar Lea en ik kregen er samen wel steeds meer gevoel voor en vanaf de derde dag liep het als een geoliede trein. De kinderen hadden aandacht voor ons. Van een paar andere wannabee docenten hoorden we dat ze totaal geen controle over de klas hadden. Dat de kinderen op de tafels stonden en sommigen tekenden non stop penissen op elk blaadje dat ze kregen. Dat hadden wij gelukkig niet. Niet dat ze heel erg braaf waren, maar toch………Ik had me een beetje verdiept in Basa (dat is Balinees) en had geoefend in het snel tekenen van het OHM symbool van het hindoestaanse geloof om hen te laten zien dat ik geïnteresseerd was in hun cultuur. Vanaf toen kon ik niet meer stuk. In de pauze ging het als een lopend vuurtje rond dat ik het OHM symbool kon tekenen en voor ik het wist zat ik in de pauze op de drempel van de deur, voor de halve school het symbool in hun schrift te tekenen. Ik werd beloont met eigengemaakte armbandjes, kauwgom, zonnebloempitten en een tubetje met een soort lijm erin, waar je met een bamboe rietje een ballon van kunt blazen. Ik had het nog nooit gezien, maar bij het opblazen werd ik zo high dat ik wel door kreeg dat het een soort verdovend iets was. De buurt waar de school staat (een kilometer of twintig van Ubud) is erg arm en ik moest aan die Braziliaanse kinderen denken die lijm snuiven om hun ellende niet te voelen. Maar goed, zo ongelukkig kwamen ze niet over. Dus het zal wel gewoon speelgoed zijn. Ik heb best het gevoel dat we ze wel wat Engelse zinnen bij hebben gebracht en dat ze het nog begrijpen ook.
Het afscheid nemen viel me best zwaar. Ik heb dan ook wel weer een traantje weg gepikt en enkele kinderen vonden het ook niet leuk. Maar goed. Lea blijft nog wel drie weken.
Alleen in de middag gaven we les. De ochtenden waren voor de voorbereiding van de les. Maar Lea en ik hadden bedacht dat we liever meteen na de lessen de voorbereidingen wilden doen, dan hadden we de ochtend vrij. Iedere ochtend heb ik me door de tegenover buurvrouw, die een Spa heeft, laten masseren. Ze heeft ook een zwembadje. Afgelopen week ben ik dus praktisch iedere dag na het ontbijt (dat bestaat uit een ei, pannenkoek met als ik pech heb tomatenketchup, een vierde van een maïskolf en een klein stukje meloen/ en dat iedere dag) naar de tegenover buurvrouw gegaan, heb ik een duik genomen in haar zwembad, heb ik me daarna steeds helemaal over gegeven aan haar magic vingers om na anderhalf uur helemaal geolied en ontspannen naar school te gaan. Tja, iemand moet het doen.
Vervolgens met de taxi naar school. De taxichauffeur leek heel erg op Ika. Zo noemde ik hem ook, want zijn echte naam kon ik niet onthouden. Dat vond hij goed. Er lopen hier trouwens wel meer Phillipies rond. Ika is dus taxichauffeur, Emma werkt in de wasserette, Mariska scheurt regelmatig op haar scooter voorbij en Ludo zie ik overal rondlopen.
Gisteren heb ik afscheid genomen van mijn Australisch maatje. Ze is gisteren naar Kuta Beach vertrokken. Dat is anderhalf uur rijden vanaf Ubud. Daar heeft ze afgesproken met haar dochters en dan gaat ze donderdag weer naar Australië. Jammer dat ze weg is, want we aten iedere avond samen en gingen dan daarna wat drinken in een internetcafé. Ik heb heel wat met haar af gelachen. Ik heb met haar afgesproken dat ik woensdag naar haar toe ga in Kuta. Met de taxi. Voor 15euro ben je hier al een heel eind op weg.
In de compound, waar ik verblijf raak ik steeds meer ingeburgerd. Ik krijg regelmatig een bord fruit na de ceremonie. Die is iedere ochtend om 6 uur en avond. Iedere compound heeft een tempel, waar de geesten van de overleden familieleden in ‘wonen’. Iedere ochtend en avond krijgen ze bloemenoffers met ook rijst erin en soms koek. Dat doen ze om de geesten tevreden en gelukkig te houden, zodat ze als ze weer reïncarneren, ze weer voor dezelfde familie kiezen. De kippen zijn er als de kippen bij en pikken vaak al in de offers voordat ze de grond raken om de rijst eruit te pikken. Dat maakt ze niet uit. Iedere dag gebeurt het hele ritueel weer met even veel aandacht als altijd. Mooi toch! Ik slaap langs die tempel en om 5 uur beginnen ze met de tempel vegen en daar word ik dan wakker van. Dan nog een half uur hanengekraai en dan slaap ik weer verder. Als ik eten over heb ga ik naar ze toe met het bakje en zeg dan ‘babi’ . Dat mag het varken dan hebben. Babi, van de pangang en de goreng, betekent dus varken. En natuurlijk onze Benny, die me kwispelend tegemoet komt als ik ‘thuis’ kom. Vandaag heb ik de spullen die ik van school over had aan de kinderen van de compound gegeven. Ze zwaaien nu de hele tijd naar me als ze langs mijn veranda lopen.
Vandaag ben ik met de taxi naar het noord westen van het eiland geweest. Naar de rijstvelden die op de UNESCO lijst staan en naar een hoge berg met een meer. In dat meer staat een tempel, want dat moet op Bali.. Overal zijn ze dankbaar voor en alles krijgt een tempel. Dus ook het meer, want het meer draagt de bootjes van de vissers en zorgt ervoor dat er water over de rijstvelden stroomt. Het was een prachtige rit en boven op die berg waren de kleuren prachtig. Deze taxichauffeur heeft me ook opgehaald toen ik van het vliegveld opgehaald werd, alweer twee weken geleden. Hij zei dat ik een goed karma heb en dat hij energie van me krijgt. Net als magneten. Ik dacht: O jee, als hij me dan maar niet naar zich toetrekt……, maar nee hoor, hij had het beste met me voor en hij bedoelde het waarschijnlijk heel spiritueel. Want dat zijn ze hier echt allemaal.
Nou, hier is het inmiddels al flink donker. Dat is het al om 6 uur. Ik ga maar eens even op onderzoek uit om te kijken of ik vanaf hier ook het Zuiderkruis kan zien. Net als in Australië. Lijkt me van wel, maar ik heb het hier nog niet gezien. Dat wordt dus een avond van sterrenonderzoek. Daarna nog even naar het café. Even kijken of er iemand zit die ik ken.
Nou, lieve mensen. Tot de volgende keer. ????. Xxx Petri
joe spiek inglies?
Stel je voor: Je zit in de sauna. Dat lukt nog wel, denk ik. Stel je nu voor dat je in de sauna zit met twintig kinderen, die je heel lief aankijken, maar je ziet al aan hun blikken dat het lief zijn voorbij zal zijn op het moment dat de deur dicht zal gaan en je helemaal alleen met hen opgesloten bent. Het gevoel of er nog een schep water over de smeulende kolen gaat en het zweet breekt aan alle kanten uit. Niet zo zeer van de zenuwen, maar echt van de hitte. Dat de hersenen van die kinderen überhaupt nog werkte met die temperatuur, is mij een raadsel. Die van mij gingen in ieder geval een flink stuk trager werken.
Afijn, de les was begonnen. Daar stond ik dan. Samen met Lea, een Duitse van tegen de dertig, die ik een half uur daarvoor in de taxi had ontmoet. Beide geen idee van het niveau wat de kinderen aankonden en wat ze al geleerd hadden. We hadden beiden wel wat voorbereidingen gedaan, maar of dat aansloot bij wat ze konden, daar hadden we geen idee van. De kinderen hadden namen die klonken als kroepoek, atjar tempoer, sushi en taugé. In perfect Engels spraken ze ons klassikaal toe en de moed zonkin mijn schoenen. De Engelse les duurde twee en een half uur en het beloofde wel eens de langste twee uur van mijn leven te kunnen worden. Gelukkig waren die zinnetjes de enige die ze zo perfect uitspraken. Onze zinnen konden ze niet verstaan. Ze hadden Engels geleerd als papegaaien, die woordjes leren, maar een zin konden ze er niet mee maken. Vanaf dat moment werd ik slimmer dan hen en kon ik mijn juffenrol op me nemen.
Ik heb altijd gedacht dat kinderen in Aziatische landen heel braaf waren en dat ze verlegen lachend en stil naar je zouden luisteren. Nederig zelfs. Dat ze allemaal zouden wachten op hun beurt en dat ze diep ontzag zouden hebben voor iedereen die volwassen is. Precies vijf minuten hebben ze vragend en bestuderen naar me gekeken en daarna voelde ze zich al zo vrij om allerlei grapjes uit te halen. Gelukkig maar.
Lea en ik improviseerde erop los en gek genoeg vonden ze het leuk. Het laatste half uur was ik gesloopt. Ze begonnen te zingen, door elkaar te roepen en continu aan mijn broek te trekken of ik nog een aap of octopus op het bord wilde tekenen. Zelf tekende ze inmiddels allerlei gekke dieren , die niets meer met Engelse woordjes te maken hadden en hielden die zo dicht voor mijn ogen, dat ik ze niet meer kon zien. De bel! Gelukkig. Een voor een pakte ze mijn hand en brachten die naar hun voorhoofd. Dat betekent dat ze respect voor je hebben.
Daag lieve kindjes, tot morgen….
it izzz bjoetiefoel
Ik heb een nieuwe vriend! Hij heet Benny en is de Golden retreever van the village, waar ik woon.Ik heb nou eenmaal meer aantrekkingskracht op honden dan mensen. hihi. De mensen uit the village moeten erg laches, want Benny volgt me op de voet en ligt smorgens al voor mijn deur. Dat hebben ze nog niet meegemaakt. Grappig he.
Inmiddels ben ik er al aardig aan gewend dat er af en toe een gekko mijn huis inloopt. In het begin riep ik om hulp om ze uit mijn kamer te halen, maar ze begrijpen niet eens dat ik ze niet in mijn kamer wil heben. Ze horen erbij. Ze zijn er en ik moet er aan wennen. Nou, dat doe ik dan maar. Net als aan het kippen slachten wat hier dagelijks achter mijn huis gebeurt. Maar goed, ze hebben in ieder geval altijd lekker los gescharreld.
De Bali belly, zoals de diarree heet, is gelukkig al weer enkele dagen voorbij. En ik voel me weer top.
Ik heb een paar dagen balinese taalles gehad. Dat heb je nodig voor de engelse les die je gaat geven. Maandag begin ik op het schooltje. Ik ga engelse les geven aan de 6de grade. Dat zijn 12 jarige kinderen. Ik hoop niet dat hun engels beter is dan het mijne.Ik zie wel. Er is dan geen docent bij, dus als ik ze onzin leer, is er niemand die het ziet...hihi. Nee hoor, ik zal mijn best wel doen. Ze zijn blij met alles wat ze leren. Ben benieuwd.
Het is echt een prachtig eiland. Ik zou wel van allen een foto kunnen maken. Het is heel compact en je ziet overal wat. En die rijstvelden en ontelbare tempels zijn echt supermooi. Ik kan geen foto's ssturen, want dan is de verbinding alweer weg. Dus jullie moeten het hebben van mijn omschrijving. Ik ben naar de Puna tirta empul tempel geweest. (of zoiets) Echt prachtig. Het is die tempel die jullie vast wel een keer gezien heben in de vele reisprogrammas die er zijn. Die met al die watervallen, waar je in kan en heilig water over het heen krijgt. Gepaard gaande met een heleboel rituelen. Ik heb een stuk of vijftien watervallen op die manier gedaan. Je begrijpt dat ik er daarna zeer charmant uitzag. Je moet het met je kleren aan doen en daarovheen een sarong. Ik kan me herinneren dat Erika terpstra dat in haar programma ook deed. Ik zag eruit als erika terpstra op het eind. Dan weet je het wel. Maar, mijn ziel is wel helemaal gereinigd. Al het kwaad is eruit. Goh, als jullie me nog maar terug kennen.
Er zijn de afgelopen dagen heel veel ceremonieen gewwesr hier. Prachtig om te zien. Behalve dan de haangevechten. De hanen moeten met elkaar vechten met messen aan hun vleugels. De winnaar haan, wordt net zo goed geslacht, maar zijn bloed mag in de tempel geofferd worden. Dat vinden ze leuk. Ik was uitgenodigd om te komen kijken, maar die uitnodiging heb ik gepast. Dat kan ik echt niet aanzien.
Ook ben ik uitgenodigd bij een crematie, maar dat is pas 4 september. Dan ben ik al weg. De overledene is wel al onder de grond.
Vanmorgen heb ik in een batikfabriekje (lees oude koeienstal) een batik gemaakt. Dat was heel leuk om dat eens te doen. Ongelooflijk hoeveel handigheid ze hierin hebben. En al je mij zag stuntelen....poeh he.
Ik zit nu in een internet cafe. En het wordt steeds drukker, dus ik brei er maar even een eind aan.
Het is hier supermooi en de mensen zijn erg lief en vriendelijk. Ze helpne je heel graag en dat doen ze belangeloos. Oh ja, morgen maak ik met een australische vrouw een wandeltocht over de rijstvelden. Dat is vlak bij mijn huis, maar ik heb er nog niet overgelopen, want toen de rest dat deed, was ik ziek. Nu gaan we morgen met zijn tweeen. Is een zware lange tocht, maar schijnt zo beeldschoon te zijn. Dus dat morgen. Verder blijk ik de enige te zijn, die de 30plus experince geboekt heeft. Vandaag even gecheckt hier in the office en ja hoor....de derde week doe ik dus alles alleen met een eigen taxichauffeur. Ik vind dat niet zo erg. Ik ga dan wel prachtige dingen zien en ze gaven al aan als ik onderweg iets extra's wilde zien, dat ik dat gewoon kan regelen. Maar goed, eerst volgende week lesgeven. Heb daar wel zin in. Maandagochtend voorbereiden en dan aan de slag.
Zo, nu ga ik een potje thee bestellen. Zit hier gezellig met een australische vrouw en een amerikaans meisje. Intercontinentaal dus. Had ik al gezegd dat het hier heel mooi is?....Het is hier namelijk heel erg mooi. xxxxxxxxxliefs
it izzz bjoetiefoel
Ik heb een nieuwe vriend! Hij heet Benny en is de Golden retreever van the village, waar ik woon.Ik heb nou eenmaal meer aantrekkingskracht op honden dan mensen. hihi. De mensen uit the village moeten erg laches, want Benny volgt me op de voet en ligt smorgens al voor mijn deur. Dat hebben ze nog niet meegemaakt. Grappig he.
Inmiddels ben ik er al aardig aan gewend dat er af en toe een gekko mijn huis inloopt. In het begin riep ik om hulp om ze uit mijn kamer te halen, maar ze begrijpen niet eens dat ik ze niet in mijn kamer wil heben. Ze horen erbij. Ze zijn er en ik moet er aan wennen. Nou, dat doe ik dan maar. Net als aan het kippen slachten wat hier dagelijks achter mijn huis gebeurt. Maar goed, ze hebben in ieder geval altijd lekker los gescharreld.
De Bali belly, zoals de diarree heet, is gelukkig al weer enkele dagen voorbij. En ik voel me weer top.
Ik heb een paar dagen balinese taalles gehad. Dat heb je nodig voor de engelse les die je gaat geven. Maandag begin ik op het schooltje. Ik ga engelse les geven aan de 6de grade. Dat zijn 12 jarige kinderen. Ik hoop niet dat hun engels beter is dan het mijne.Ik zie wel. Er is dan geen docent bij, dus als ik ze onzin leer, is er niemand die het ziet...hihi. Nee hoor, ik zal mijn best wel doen. Ze zijn blij met alles wat ze leren. Ben benieuwd.
Het is echt een prachtig eiland. Ik zou wel van allen een foto kunnen maken. Het is heel compact en je ziet overal wat. En die rijstvelden en ontelbare tempels zijn echt supermooi. Ik kan geen foto's ssturen, want dan is de verbinding alweer weg. Dus jullie moeten het hebben van mijn omschrijving. Ik ben naar de Puna tirta empul tempel geweest. (of zoiets) Echt prachtig. Het is die tempel die jullie vast wel een keer gezien heben in de vele reisprogrammas die er zijn. Die met al die watervallen, waar je in kan en heilig water over het heen krijgt. Gepaard gaande met een heleboel rituelen. Ik heb een stuk of vijftien watervallen op die manier gedaan. Je begrijpt dat ik er daarna zeer charmant uitzag. Je moet het met je kleren aan doen en daarovheen een sarong. Ik kan me herinneren dat Erika terpstra dat in haar programma ook deed. Ik zag eruit als erika terpstra op het eind. Dan weet je het wel. Maar, mijn ziel is wel helemaal gereinigd. Al het kwaad is eruit. Goh, als jullie me nog maar terug kennen.
Er zijn de afgelopen dagen heel veel ceremonieen gewwesr hier. Prachtig om te zien. Behalve dan de haangevechten. De hanen moeten met elkaar vechten met messen aan hun vleugels. De winnaar haan, wordt net zo goed geslacht, maar zijn bloed mag in de tempel geofferd worden. Dat vinden ze leuk. Ik was uitgenodigd om te komen kijken, maar die uitnodiging heb ik gepast. Dat kan ik echt niet aanzien.
Ook ben ik uitgenodigd bij een crematie, maar dat is pas 4 september. Dan ben ik al weg. De overledene is wel al onder de grond.
Vanmorgen heb ik in een batikfabriekje (lees oude koeienstal) een batik gemaakt. Dat was heel leuk om dat eens te doen. Ongelooflijk hoeveel handigheid ze hierin hebben. En al je mij zag stuntelen....poeh he.
Ik zit nu in een internet cafe. En het wordt steeds drukker, dus ik brei er maar even een eind aan.
Het is hier supermooi en de mensen zijn erg lief en vriendelijk. Ze helpne je heel graag en dat doen ze belangeloos. Oh ja, morgen maak ik met een australische vrouw een wandeltocht over de rijstvelden. Dat is vlak bij mijn huis, maar ik heb er nog niet overgelopen, want toen de rest dat deed, was ik ziek. Nu gaan we morgen met zijn tweeen. Is een zware lange tocht, maar schijnt zo beeldschoon te zijn. Dus dat morgen. Verder blijk ik de enige te zijn, die de 30plus experince geboekt heeft. Vandaag even gecheckt hier in the office en ja hoor....de derde week doe ik dus alles alleen met een eigen taxichauffeur. Ik vind dat niet zo erg. Ik ga dan wel prachtige dingen zien en ze gaven al aan als ik onderweg iets extra's wilde zien, dat ik dat gewoon kan regelen. Maar goed, eerst volgende week lesgeven. Heb daar wel zin in. Maandagochtend voorbereiden en dan aan de slag.
Zo, nu ga ik een potje thee bestellen. Zit hier gezellig met een australische vrouw en een amerikaans meisje. Intercontinentaal dus. Had ik al gezegd dat het hier heel mooi is?....Het is hier namelijk heel erg mooi. xxxxxxxxxliefs
ORS
Ben ik weer. Inmiddels vind ik het wel fijn dat niet in die drukte zit van alle vrijwilligers. Ze zijn erg lief en leuk, maar ik ben toch blij dat ik me terug kan trekken als ik dat wil. Het huis waar ik verblijf staat in een soort gemeenschap waar een hele familie woont. Zo werkt dat hier. Ze leven samen en zorgen voor elkaar. Ieder familiehuis/ of gemeenschap bestaat uit meerdere huizen, een moestuin, met rijst natuurlijk en ze hebben een eigen tempel. Echt een serieuze tempel waar ze iedere dag hun rituelen opdoen. Heel leuk. Heel kleurrijk ook, met heel veel bloemen. Op de grond, in de dakgoot, noem het maar. De mensen uit de leefgemeenschap waar ik woon zijn heel lief en behulpzaam. Ook al verstaan ze geen woord van wat ik in mijn steenkolen engels zeg. Toch handig dat ik een klein beetje acteertalant heb. Komt nu goed van pas. Als ik mensen op wil zoeken dan ga ik naar het vrijwilligershuis en geniet van hun gezelschap. Het zijn leuke mensen. Vandaag heb ik veel opgetrokken met twee australiers, die ook mijn leeftijd hebben. We hebben al heel wat gedaan vandaag. Naar Ubud markt, naar een tempel waar heeeeel lang gelden koningen woonden en naar monkeyforest, waar de apen wonen. Een prachtig bos, noem het maar oerwoud, zou ik zeggen. Met lianen, waar Tarzan jaloers op zou zijn. Natuurlijk weer een hilarische situatie meegemaakt met mijn fantasie. Ik had ook mijn bril net op in monkeyforest, want daar zouden de apen wel een s mee vandoor kunnen gaan. Maar goed, geen bril dus. Ik zie daar iets liggen, waarvan ik dacht dat het een cocon van een rups was. Ik zeg: Oh look, here is a cocoon where butterflies are comming out. .........(en terwijl er enkele mensen toestromen, zie ik wat het werkelijk is) .............or is it just monkeyshit? Natuurlijk moest iedereen erg lachen, want ja, zie ik een drol aan voor een cocon.
Oke, dat was zon beetje het laatste wat ik fit gedaan heb. Vanaf toen werd ik misselijk. Ik had wel een ijsje gegeten. maar dat kon geen kwaad. Heb een uur later midden op straat werkelijk gekotst als een dronkenlap. Ik liep daar alleen, want ik was gegaan omdat ik niet lekker was. Meteen komen er dan een hoop balinezen je helpen. Na het kotsen, was ik opgelucht, maar moest nog ver lopen. Een man bood me aan me naar mijn huis te brengen. En daar zat ik dan , achterop een zundap of kreidler en sjeesde door de leuke straatjes. Vanavond tijdens een uitje weer misselijk en nu ook diarree. Heb dus nu al aan de ORS gezeten. Morgen doe ik een dagje rust en blijf gewoon in mijn huis of in de buurt. In ieder geval rustig aan. Hopeijk ben ik dan overmorgen weer elemaal opgeknapt. Nou, jullie ook rustig aan. Hier is het al aat dus ik ga naar bed.
oeps
grrrr,heb ik zojuist een prachtig verhaalvan de dag geschreven, heeft hij het niet opgeslagen en is de verbinding verbroken. BALEN.
Maar goed, lang verhaal kort dan maar.
Reis was vermoeiend, maar goed. Ik zit niet in een vrijwilligershuis. Ik zit in een kamer bij mensen die hier wonen. Locals en heb hier ook al heel wat cultuurshocks gehad vandaag. Mijn kamer is niet af te sluiren, waardoor de beesten, zoals gekko's, spinnen en slangen naar binnen kinnen. Geen fijn gevoel, maar de behulpzame mensne hier hebben. allemaal meegeholpen om mijn klamboe op te hangen.
Het lijkt wel een soort leefgemeenschap waar ik in zit. Heel leuk. Ik had het zojuist zo leuk omschreven en heb er de past in dat dat verhaal weg is. Ik heb een eigen stenen olifant voor de deur en de mesne hier hebben vandaag voor mijn een vogelgevangen en hier voor de deur in een kooi gezet. Jullie weten wat ik daar van vind.
Ik ben keimoe en zie het niet meer, maar ben toch blij dat ik niet in bet vrijwilligershuis zit, maar gewoon hier. Lekker rustig en ik kan ze opzoeken als ik wil, want het is vlakbij.
